Recensie Jef Neve ★★★★

Een gedeeltelijke staande ovatie. Dat kreeg Jef Neve en zijn band in een uitverkocht Schouwburg Noord waar de Kempense jazzpianist en -componist zijn jongste plaat ‘That old feeling’ kwam voorstellen.

Openen deed ie zijn optreden solo met het enige instrumentale nummer dat die plaat heeft gehaald en vernoemd is naar zijn favoriete wijn: Merlot. Wat al meteen opviel was dat de klank en de belichting (inclusief rook die goed bleef hangen) tip top waren wat de lekkere knusse gezellige en warme eindejaarsfeer moeiteloos wist op te roepen.  

Over eten gesproken. Tijdens de show zou Jef Neve een stevig compliment geven aan Schouwburg Noord. Niet alleen vindt ie het – terecht – een mooie zaal om in te spelen, bleek dat ie en zijn band (waaronder zijn huwelijkspartner, de saxofonist Andy Dhondt) danig in de watten waren gelegd. Twee verschillende soorten soep, koude plat, twee hoofdgerechten waaronder tongrolletjes en daarna nog eens tiramisu, chocomousse en profiteroles als dessert, kregen ze voorgeschoteld.  Hij nodigde het publiek dan ook prompt uit om mee backstage te komen smullen na de voorstelling.

Twee zangers had Jef Neve mee naar Merksem gebracht: Sam Merrick uit het VK en Monique Harcum. Die laatste ken je wellicht als backing van Gustaph. Sam mocht als eerste aantreden met titelsong ‘That old feeling’ waarin we naast een straffe trompetsolo ook een effect noteerden toen de cimbalen langs de zijkanten werden aangetikt door de drumsticks.

Via Paul Simons ‘Something so right’ dat ook op de plaat ingezongen werd door Sam, kwamen we bij ‘Piece of clay’ van Marvin Gaye, het eerste nummer dat Monique live mocht brengen en ook in die versie met haar als zangeres het schijfje heeft gehaald.

Ronduit prachtig was Jef Neves pianospel tijdens ‘Here’s to life’ van Shirley Horn dat - hoe kan het ook anders? - ingezet wordt door de kopers. Toen ie nog studeerde aan het Lemmensinstituut kreeg ie van zijn leerkracht te horen of er nog wat van zou komen, om die noten op papier te zetten die hij te horen kreeg tijdens een examen. Neve bleek zo onder de indruk van het nummer dat ie de tijd helemaal uit het oog verloren was, en vervolgens aan een snel tempo alles op papier gezet had. Meteen daarna ging ie naar een platenzaak om het nummer te kopen. Kijk, die liefde voor deze song hoor je gewoon nog steeds in de live uitvoering van de Kempenaar. Heel klein, bijzonder fragiel, lieflijk en intiem bespeelt ie de toetsen van het klavier.

Nog zo’n pareltje is ‘Here comes the rain again’ van Eurythmics dat Sam voor zijn rekening mocht nemen. Wat een interpretatie! Van een zekere verveling/geagiteerd gevoel maakt ie in één en hetzelfde nummer een boog naar het lieflijke en zachte. Let daarbij ook bij de instrumentatie. Aanvankelijk wordt ie begeleid door contrabas en Jef die de toetsen aanslaat terwijl ie met zijn linkerhand met de snaren/demper speelt van de vleugel waardoor hij een gepunte metaalachtige kille klank toevoegt. Daarna volgt getokkel van de hi-hat en cimbalen terwijl Jef de piano met een zekere gejaagdheid betokkelt, aangevuurd door zijn drummer.  Heerlijk.

Met onder andere een hemelse trompetsolo in ‘Cheek to cheek’ trok Jef Neve een blik filmnummers open. De song werd namelijk gebruikt voor ‘The English patient’. En ook ‘The blower’s daughter’ van Damien Rice komt uit een film: ‘Closer’.  ‘Nothing but a Casablanca turtle slide-show dinner’ lijkt dan weer bijzonder filmisch. Alleen al tijdens Jef Neves bindtekst over hoe het nummer ontstaan is, kon je je in geen tijd inbeelden hoe Jef ooit een aansluitende vlucht gemist had in Casablanca en om de tijd te doden dan maar aan het componeren sloeg op de achterkant van een papieren onderlegger van het restaurant waar ie aan het eten was. Met een potlood tekende hij er notenbalkpapier op wat uiteindelijk in het nummer uitmondde.

Met ‘All of me’ kwamen Sam en Moniques stemmen voor het eerst samen en jawel hoor, ze blendden perfect. En met ‘It’s gone’ nam Jef Neve uiteindelijk afscheid na een uitstekend concert dat zo’n flinke 100 minuten duurde. Wat het helemaal leuk maakte was dat ie in dat laatste nummer even ‘Jingle bells’ verwerkte. Het vat perfect ook That old feeling samen, oerdegelijk met hier een daar een verrassing, een kleine twist.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Merlot
2. That old feeling
3. Something so right
4. Piece of clay
5. Here’s to life
6. Here comes the rain again
7. The nearness of you
8. Cheek to cheek
9. The blower’s daughter
10. Nothing but a Casablanca turtle slide-show dinner

Bis:

1. All of me
2. It’s gone

Credits:

Piano - Jef Neve
Zang - Monique Harcum & Sam Merrick
Bas - Nathan Wouters
Drums - Jens Bouttery
Trompet - Teus Nobel
Saxofoon - Andy Dhondt
Bastrombone - Pieter Kindt